Ja zeggen tegen wat je echt wilt

In dit blog gaan we het hebben over drie cruciale stappen die je helpen om verandering in je leven te brengen. Wat wil je écht? Waarom wil je dat? En waar sta je nu?

Deze drie vragen klinken misschien simpel, maar geloof me, ze zijn allesbehalve dat. Ze vormen de basis voor inzicht, reflectie en uiteindelijk voor verandering. En ik weet hoe lastig het kan zijn om hier eerlijk naar te kijken, want ik heb dit proces zelf ook doorgemaakt.

In deze aflevering deel ik mijn persoonlijke ervaring, krijg je praktische oefeningen en nodig ik je uit om op een nieuwe manier naar jezelf te kijken. We gaan samen ontdekken hoe je meer rust, vrijheid en verbinding kunt ervaren in je leven. Dus, laten we beginnen!”

Stap 1: Wat wil je?

“De eerste vraag: wat wil je? Het lijkt een simpele vraag, maar als je echt eerlijk bent, weet je dan wat je wilt?

Ik neem je even mee naar een moment uit mijn eigen leven. Tijdens een 3-daagse training van Dokter Juriaan kreeg ik diezelfde vraag. ‘Wat wil je uit dit traject halen?’ Zonder na te denken zei ik: ‘Rust.’ Maar wat bleek? Ik had geen idee wat rust voor mij betekende. Rust was voor mij een containerbegrip, net zoals we kunnen roepen dat we geluk, vrijheid of liefde in ons leven willen. Het zijn woorden die we vaak gebruiken, maar wat betekenen ze écht voor jou?

De trainer vroeg me: ‘Hoe ziet rust er voor jou uit?’ En dat vond ik bloedirritant. Ik dacht: ‘Nou ja, gewoon, rust!’ Maar hij had gelijk. Hoe kon ik rust in mijn leven brengen als ik niet wist wat het precies inhield?

Dat was een eyeopener. Want zolang je niet weet wat je écht wilt, blijf je vastzitten in vage verlangens en hoop je maar dat het vanzelf beter wordt. Wat betekent rust, geluk, of vrijheid voor jou? Hoe ziet het er concreet uit in jouw leven?

Ik had te onderzoeken wat rust voor mij betekende. En dat was niet eenvoudig, want ik had mijn hele leven een strategie ontwikkeld om altijd maar door te gaan. Ik was continu aan het ‘doen’ en dat gaf me bestaansrecht. Stoppen met doen voelde als verdwijnen. Later in de training werd ik nog harder geconfronteerd en werd ik Zombie genoemd. WOW dat maakte indruk. Ik realiseerde me dat dat het masker was dat ik had opgezet: door alsmaar door te gaan als een zombie stierf ik bij leven al een langzame dood. Door mijn volumeknop om te voelen naar beneden te draaien, draaide ik ‘m ook naar beneden voor de fijne gevoelens en leefde ik vooral een vlak leven. Een pijnlijk inzicht, maar noodzakelijk om in beweging te komen.

Ik wil je daarom uitnodigen om stil te staan bij jouw verlangen. Wat wil jij écht? En hoe ziet dat er concreet uit? Neem een moment om daarover na te denken.”*

Stap 2: Waarom wil je dat?

“De tweede vraag is: waarom wil je dat? Waarom wil je wat je wilt?

Voor mij was het antwoord niet alleen rust, maar ook overzicht en ontspanning. Ik wilde rust, omdat het continue ‘aan’ staan en de chaos in mijn hoofd me had uitgeput. Rust was geen doel op zich, maar een middel om die ontspanning en helderheid te vinden.

En hier komt een belangrijk inzicht: vaak gaat het niet om wát je wilt, maar om de waarde die het voor je vertegenwoordigt. Welke waarde wil je ervaren? Misschien is het verbinding, vrijheid of liefde.

Ik kwam erachter dat mijn verlangen naar rust eigenlijk ging over de waarde van ontspanning en het gevoel van overzicht. Maar omdat ik daar nooit eerder bij had stilgestaan, bleef ik gevangen in een patroon van altijd maar doorgaan.

Ik wil je uitnodigen om jezelf deze vraag te stellen: Waarom wil ik dit? Welke waarde hoop ik hiermee te vervullen? Als je dat helder hebt, wordt het veel makkelijker om stappen te zetten richting wat je wilt.”*

Stap 3: Waar sta je nu?

“De derde vraag is misschien wel de moeilijkste: waar sta je nu?

Dit vraagt om eerlijkheid en moed. Je moet kijken naar hoe het nú is, zonder jezelf voor de gek te houden. En ik kan je zeggen: dat is niet altijd makkelijk.

Tijdens diezelfde training moest ik erkennen dat ik geen idee had wie ik was of wat ik wilde. Ik was een wandelend hoofd, altijd aan, altijd bezig. En eerlijk? Ik wist niet eens hoe rust eruitzag. Als ik twee minuten stilzat, moest ik alweer iets doen. Dat voelde veiliger.

Mijn strategie om te ‘doen’ had me jarenlang geholpen om te overleven. Maar nu hield het me tegen om te leven. Het punt waar ik stond, was pijnlijk: ik had mezelf weggecijferd. Ik had geen idee wie ik was of wat ik wilde. Maar het was ook het punt waarop ik kon beginnen met verandering. Ik benadruk het nog een keer om deze verandering aan te kunnen gaan had ik bloedeerlijk te zijn over de plek waar ik toen stond. Ik heb de vergelijking al eerder gedeeld, in het kader van de kracht van de herhaling deel ik het nog een keer. Wat ik uitgelegd kreeg was het volgende:

Mijn bestaansrecht had ik ontleend aan ‘doen’.

Doing = existing. Dus als ik stopte met doen, had ik ook geen bestaansrecht meer. 

Being = existing. Door mijn ‘zijn’ had ik al bestaansrecht. Toen ik geboren werd was dat er al.

Nog een laag dieper: Being = accepting. Wat had ik te accepteren/aanvaarden om te kunnen ‘zijn’. Dat was nog niet zo eenvoudig. Daar ben ik tijdens de 3-daagse mee aan de gang gegaan. Waar ik op uit kwam was dat ik de ruzies en het gedoe met mijn ouders als ‘normaal’ beschouwd heb. Ik wist wel dat het niet ‘leuk’ was, maar het was wat het was. Ik had te erkennen dat het helemaal niet ‘normaal’ was en dat het eigenlijk heel onveilig was voor mij als kind. WOW! Dit was heftig!

Om deze pijn, verdriet en ongemak niet te voelen had ik mijn ‘doen’ strategie ontwikkeld. Dat was veilig want het hield me vooral weg bij het voelen. Ik had een haarfijn gevoel ontwikkeld wat er wanneer nodig was. Hierdoor zorgde ik dat ik veilig was. Daarnaast bracht het op deze manier zorgen voor de ander mij de erkenning en liefde waar ik zo naar snakte. Het heeft me heel veel gebracht, maar ook steeds verder bij mezelf vandaan gehaald.

Ik wilde dus rust, waarom wilde ik dat? Het continue ‘aan’ staan en doen-stand had me uitgeput en gaf me chaos in mijn hoofd. Een wandelend hoofd zijn gaf me lange tijd veiligheid. Waar ik stond … het punt dat ik bloedeerlijk tegen mezelf had te zijn dat ik geen idee had wie ik was en wat ik wilde. Ik had terug te gaan naar de tekentafel om mezelf te ontdekken en dat was pijnlijk. 

Ik wil jou ook uitnodigen om ook eerlijk te kijken naar waar je nu staat. Hoe is het écht? Misschien voelt het oncomfortabel of pijnlijk, maar dat is de plek waar verandering begint.”*

Reflectie en uitnodiging

*”Deze drie stappen – wat wil je, waarom wil je dat en waar sta je nu – vormen de basis voor verandering. Maar verandering begint met eerlijkheid en nieuwsgierigheid naar jezelf.

Neem de tijd om deze vragen te beantwoorden. Dit is geen quick fix! Ik nodig je uit om hier voor te gaan zitten en te schrijven of een voicememo in te spreken die je dan weer kunt uitwerken. Wat wil je? Hoe ziet dat eruit? Waarom wil je dat? En waar sta je nu? Dit zijn geen makkelijke vragen, maar ze zijn wel noodzakelijk.

Als je merkt dat je hierin vastloopt of het lastig vindt om dit alleen te doen, weet dat je niet alleen bent. Ik begeleid je graag in dit proces. Volgend jaar start ik met een traject waarin we samen deze stappen doorlopen. Wil je nu al instappen? Dat kan tegen een pilotprijs. Neem contact met me op en ik vertel je er graag meer over.”

Afsluiting

“Ik hoop dat dit blog je heeft geïnspireerd om nieuwsgierig te zijn naar jezelf. Om stil te staan bij wat je wilt, waarom je dat wilt, en waar je nu staat. Deze drie stappen kunnen je helpen om de rust, vrijheid en verbinding te vinden waar je naar verlangt.

Volg me op social media voor meer inspiratie, en als je deze aflevering waardevol vond, deel hem dan met iemand die dit ook kan gebruiken.