Skip to main content

JA zeggen tegen jezelf, je grenzen, en je eigen tempo.

In dit blog  gaan we een belangrijke stap zetten: je plek innemen. Wat betekent het om volledig JA te zeggen tegen jezelf en je plek in te nemen inclusief alles wat je bent? Waarom voelt dit soms zo moeilijk? Wat houdt je tegen? En hoe kun je jezelf mild en stevig leren dragen, zelfs als het ongemakkelijk voelt?

Ik deel mijn eigen ervaringen en inzichten, we duiken dieper in oude patronen en overtuigingen, en ik geef je praktische handvatten én reflectievragen om dit in je eigen leven toe te passen.

Dus, voel je welkom en laten we samen onderzoeken: Wat betekent het voor jou om je plek volledig in te nemen?“*

Stap 1: Wat betekent ‘je plek innemen’?

*”Je plek innemen – het klinkt zo logisch, maar als je er eerlijk naar kijkt: wat betekent het eigenlijk voor jou?

Voor mij gaat je plek innemen over volledig aanwezig zijn in het moment en in je eigen leven. Niet meer klein maken, niet wegcijferen, maar volledig JA zeggen tegen jezelf. Inclusief je kracht, je pijn, je imperfecties, én alles wat je heeft gevormd.

Lang heb ik gedacht dat mijn plek innemen betekende dat ik alles en iedereen tevreden moest houden. Als ik maar zorgde dat ik niet te veel ruimte innam, niemand teleurstelde en vooral beschikbaar bleef, dan voelde ik me veilig. Maar eigenlijk leefde ik daarmee helemaal niet vanuit wie ik werkelijk was.

Maar hier kom ik meteen bij iets belangrijks: zodra je je plek wilt innemen, ga je ook je patronen zien. Patronen zoals aanpassen, pleasen, altijd sterk willen zijn. En dit is vaak het moment waarop we streng worden naar onszelf.

Misschien herken je gedachten zoals:

  • ‘Ik heb zoveel jaren verspild.’
  • ‘Waarom heb ik dit niet eerder gezien?’

Stop! Hier is waar mildheid nodig is.
Je hebt die patronen niet voor niets ontwikkeld. Je patronen zijn dus ontstaan met de beste intenties. Ooit waren ze nodig om je veilig te voelen, om liefde te krijgen, om te overleven. Hoe onhandig of destructief ze nu misschien ook voelen, ze hebben je gebracht op de plek waar je nu bent.

Je plek innemen begint dus met compassie. Het is kunnen zeggen:
‘Dankjewel dat je me hebt beschermd, maar nu kies ik voor een andere manier.’

Daarnaast gaat je plek innemen verder dan alleen aanwezig zijn in je eigen leven. Het heeft ook een systemische laag: namelijk je plek binnen je familiesysteem.

In een familiesysteem heeft ieder individu een plek. Als die plek niet wordt ingenomen, ontstaat er onbewust onrust en disbalans. Misschien herken je dit: je bent in een rol gestapt die niet van jou was. Je werd bijvoorbeeld de ‘zorger’, de ‘redder’, of degene die altijd sterk moest zijn. Vaak gebeurt dit uit loyaliteit. Je doet het onbewust uit liefde voor je ouders, je familie, of zelfs je voorouders.

Wat je je misschien niet realiseert, is dat je daarmee niet op jouw plek staat. Misschien sta je op de plek van je moeder of vader, of draag je lasten die niet van jou zijn. Systemisch gezien klopt dit niet. Als je niet op jouw plek staat, kun je jezelf niet volledig dragen.

Je plek innemen binnen je familiesysteem betekent dat je gaat staan waar je hoort:

  • Als kind van je ouders, niet als hun ouder.
  • Als jezelf, niet als redder of oplosser van andermans problemen.
  • Als de volwassene die nu haar eigen leven leidt en haar eigen keuzes maakt.

Dit kan confronterend zijn. Maar door op jouw plek te gaan staan, geef je anderen in het systeem ook de ruimte om hun eigen plek in te nemen. Je geeft terug wat niet van jou is en neemt alleen wat van jou is: jouw leven, jouw pad, jouw verantwoordelijkheid.

Reflectie: Vraag jezelf af:

  • Sta ik op mijn eigen plek in mijn familiesysteem, of draag ik lasten die niet van mij zijn?
  • Wat zou er veranderen als ik alleen draag wat van mij is?”*

Wat betekent ‘mijn plek innemen’ voor mij? Wat komt er in je op?”*

Stap 2: Waarom vinden we het zo moeilijk?

Misschien herken je dit: je voelt dat je meer ruimte in mag nemen, maar toch doe je het niet. Je blijft jezelf aanpassen, pleasen, of stilhouden. Waarom is dat zo?

Waarom vinden we het zo moeilijk om onze plek in te nemen? Daar spelen vaak twee grote thema’s:

  1. De mening van anderen
    Wat zullen ze wel niet denken? ‘Je deed het altijd zo, waarom opeens anders?’ Als jij verandert, geef je anderen onbewust een signaal: jij hebt ook een keuze. Dat kan confronterend zijn voor hen én voor jou.
  2. Angst om anderen teleur te stellen
    Misschien voel je je egoïstisch, of ben je bang liefde en goedkeuring te verliezen. Maar wat als ik je vertel dat het tegenovergestelde waar is?

Door je plek in te nemen, geef je anderen niet een versie van jezelf. Je geeft ze de echte jij. Daar kunnen ze écht verbinding mee maken.

Mijn eigen verhaal? Ik dacht altijd dat boosheid en verdriet gevaarlijk waren. Om mezelf te beschermen, leerde ik me aanpassen en wegcijferen. Dat voelde veilig. Maar die veiligheid hield me ook weg van mezelf. Het moment dat ik die emoties durfde toe te laten, veranderde alles.

Daarnaast kan het systemisch gezien ook heel spannend zijn om jouw plek in te nemen. Want als je dat doet, verbreek je misschien een ongeschreven ‘familiecode’. Je doet het opeens anders. En dat kan weerstand oproepen bij anderen of zelfs bij jezelf.

Stel dat jij altijd degene was die ‘voor de ander zorgde’. Als je dat patroon loslaat en jouw plek inneemt, voelt dat voor het systeem alsof er iets verandert. En verandering voelt onveilig. Het kan zijn dat je bang bent om de verbinding te verliezen, of dat je ouders zich afgewezen voelen. Maar wat ik je wil meegeven is dit: door jouw plek in te nemen, herstel je juist de balans.

Je laat zien: ‘Dit is van jullie, dit is van mij.’ Je eert je ouders door hun plek te respecteren en neemt verantwoordelijkheid voor je eigen leven. Dat is de grootste daad van liefde die je kunt geven.

Reflectie: Vraag jezelf:

  • Welke rol heb ik in mijn familiesysteem aangenomen?
  • Wat houdt me tegen om op mijn eigen plek te gaan staan?
  • Wat gebeurt er als ik mijn plek volledig inneem?”*

Is het de mening van anderen, of misschien je eigen oordeel?”*

Stap 3: Wat heb je nodig om jezelf te dragen?

Je plek innemen vraagt niet alleen moed, maar ook het leren dragen van jezelf. Dat betekent aanwezig kunnen blijven bij alle emoties en sensaties die dit proces met zich meebrengt.

  • Aanwezig blijven bij alles wat er in je leeft.
  • Niet direct wegvluchten of in oude reflexen schieten.
  • Leren ‘rusten’ in je emoties, hoe ongemakkelijk ze soms ook zijn.

Systemisch gezien betekent het ook dat je mag loslaten wat niet van jou is. Als je lasten van je ouders of voorouders draagt, voelt dat zwaar. Misschien herken je dit:

  • ‘Ik moet sterk zijn, want mijn ouders hadden het zwaar.’
  • ‘Ik mag niet falen, want ik moet iets bewijzen.’

Door te erkennen wat van jou is en wat niet, ontstaat er ruimte om jezelf te dragen. Het betekent ook dat je de pijn en het verdriet die daarbij horen, mag toelaten. Want het is pas als je alles voelt – je verdriet, je boosheid, je kracht – dat je jezelf volledig kunt dragen.”

Reflectie:

  • Wat mag ik loslaten dat niet van mij is?
  • Wat betekent het om mezelf écht te dragen, zonder de lasten van een ander?”

Voor mij was dit een enorme uitdaging. Ik had jarenlang mijn emoties onderdrukt. Ik dacht dat boosheid en verdriet mijn vijand waren. Maar uiteindelijk brachten ze me in contact met mijn verlangen en hielpen ze me om los te laten wat niet meer paste.

Praktisch betekent dit:

  • Vertragen als emoties opkomen. Adem in en uit.
  • Vraag jezelf: ‘Wat voel ik nu écht? Waar in mijn lijf voel ik dit?’
  • Blijf erbij, zonder oordeel. Je hoeft het niet op te lossen, alleen te voelen.

Mildheid is cruciaal. Gun jezelf de tijd. Je hoeft niet alles vandaag op te lossen.

Reflectie: Wat heb jij nodig om jezelf te kunnen dragen? Welke steun of ruimte mag je jezelf gunnen?

Stap 4: Hoe ziet jouw plek eruit? (Praktische oefening)

Laten we hiermee praktisch aan de slag gaan  Ik wil je uitnodigen om stil te staan bij je plek, niet alleen in je eigen leven, maar ook in je familiesysteem. Pak pen en papier en beantwoord deze vragen en neem er echt de tijd voor! Het helpt om te vertragen en te luisteren naar wat er echt in je leeft. 

  1. Sta ik op mijn eigen plek, of draag ik rollen en verantwoordelijkheden die niet van mij zijn? Wat houdt mij nog tegen?
  2. Wat betekent het voor mij om mijn eigen plek in te nemen, los van anderen?
  3. Wat mag ik loslaten om ruimte te maken voor mezelf?
  4. Hoe zou het voelen als ik mijn plek volledig inneem en alleen draag wat van mij is?

Schrijf dit op en wees mild. Er is niets ‘fouts’ aan wat je tot nu toe hebt gedaan. Maar nu is het moment om te kiezen voor wat jou écht verder helpt.Elke stap die je zet, hoe klein ook, is er één vooruit.

Reflectie en uitnodiging

Je plek innemen is een proces. Het is niet alleen een daad van kracht en liefde naar jezelf, maar ook naar je familiesysteem. Door terug te geven wat niet van jou is en jouw plek volledig in te nemen, geef je ruimte aan jezelf én aan anderen. Je herstelt de balans.

Misschien voelt dit spannend, confronterend, of zelfs onmogelijk. Maar weet: je hoeft dit niet alleen te doen. Ik begeleid je graag om te ontdekken wat er in de weg staat en hoe je jouw plek volledig kunt innemen – met alles erop en eraan.

Volgend jaar start ik met een traject waarin we samen deze stappen doorlopen. Als je nu al voelt: hier heb ik iets in te doen, stuur me dan een berichtje of plaats jezelf op de wachtlijst. Samen zetten we de stappen die nodig zijn voor jou.