JA zeggen tegen mildheid en rouw om wat nooit was: de sleutel tot heling
In dit blog duiken we dieper in een onderwerp dat we allemaal op onze eigen manier ervaren en dat raakt aan de kern van wie we zijn: mildheid en rouw om wat nooit was.
Vaak denken we bij rouw aan verlies door de dood, maar rouw gaat ook over datgene wat je nooit hebt gekregen – de geborgenheid, liefde, of veiligheid die je als kind misschien hebt gemist.
Misschien herken je het gevoel dat er iets mist in je leven. Een ongrijpbare leegte, een gemis waarvan je misschien niet precies weet waar het vandaan komt. Vaak vinden we het moeilijk om stil te staan bij wat we nooit hebben gehad. Het voelt pijnlijk of misschien zelfs respectloos naar de mensen om ons heen. Toch ligt hier vaak de sleutel naar verandering.
Vandaag onderzoeken we samen hoe mildheid naar jezelf, ruimte maken voor dit gemis en rouwen om dat wat nooit was je kunnen helpen om los te komen van jouw oude patronen die je ooit hielpen overleven kunt herkennen en hoe je deze met compassie kunt omarmen En hoe het toelaten van rouw je dichter bij jezelf kan brengen .
Vandaag gaan we naar de wortels van onze patronen, en ontdekken we dat deze voortkomen uit gemis. Juist door dit gemis onder ogen te zien, kunnen we onszelf vrijmaken van wat ons tegenhoudt.
Stap 1: Wat is rouw om wat nooit was?
“Rouw om wat nooit was – wat bedoel ik daar precies mee?
“Rouw wordt vaak geassocieerd met verlies door overlijden, maar rouw gaat veel verder dan dat. Een vorm van rouw die minder zichtbaar is: namelijk rouwen om wat je nooit hebt gehad. Misschien had je geen veilige basis in je jeugd, miste je een liefdevolle ouder of ouders en heb je de liefde die je zo hard nodig had nooit gevoeld. Of misschien had simpelweg de ruimte niet om volledig jezelf te zijn.
Dit soort rouw kan lastig zijn omdat het ons vraagt om onder ogen te zien wat we nooit hebben gelregen. Rouwen om wat nooit was kan pijnlijk zijn en vaak voelt dat voelt dat respectloos naar onze ouders of andere dierbaren, Zij hadden het beste met je voor, maar waren niet in staat om het beter te doen. Rouw om wat nooit was gaat niet over schuld of verwijt. Het gaat over erkennen wat jij als kind hebt gemist wat dat met jou heeft gedaan.
Het is rouwen om gemis dat vaak niet zichtbaar is, maar wel voelbaar in je leven.
Ik deel graag een persoonlijke ervaring met je. Toen mijn moeder overleed, voelde ik niet alleen verdriet om haar dood, maar ook om wat er nooit tussen ons is geweest. Dit raakte aan een diep gemis dat ik jarenlang onbewust had genegeerd en dus diep weggestopt. Het was uitermate pijnlijk om dit onder ogen te zien, maar tegelijkertijd was het ook de sleutel naar inzicht. Ik ontdekte dat dat gemis de basis had gelegd voor veel van mijn patronen: hard werken, pleasen, en altijd maar doorgaan. Het was een manier om te overleven en mijn manier om mezelf te beschermen tegen pijn.
Wanneer je dit gemis erkent kun je ook de patronen gaan zien die hieruit zijn voortgekomen.
Het is heel menselijk om dat we dit gemis vullen met patronen zoals pleasen, hard werken of perfectionisme. Misschien herken je jezelf wel als de perfecte, brave leerling, de zorgzame pleaser, het voorbeeldige kind of diegene die altijd sterk moest zijn.
Maar zolang we dat blijven doen, blijven we weg van onze kern. Door te rouwen om wat nooit was, maken we ruimte om dichter bij onszelf te komen.”
Dit is de kern: zolang je dit gemis niet erkent, blijf je vastzitten in patronen die ooit nuttig waren, maar je nu in de weg staan.”
Reflectievraag: “Kun jij een moment bedenken waarop je voelde dat er iets ontbrak in je leven? Hoe heeft dat jouw patronen en keuzes gevormd?”
Stap 2: Waarom mildheid essentieel is in dit proces
“Wanneer je begint te onderzoeken wat je hebt gemist, kan dat confronterend zijn. Misschien voel je boosheid, verdriet, of schaamte. En dat is normaal. Maar wat ik vaak zie, is dat veel mensen streng worden voor zichzelf wanneer we deze patronen in onszelf ontdekken, We zien wat niet meer werkt en denken: ‘Waarom heb ik dit niet eerder gezien?’ ‘Hoe heb ik dat ooit kunnen doen? Ik heb zoveel jaren van mijn leven tijd verspild.’
Maar dat is niet waar. En het is niet eerlijk naar jezelf.
Hier komt mildheid om de hoek kijken. Dit is essentieel. Mildheid betekent dat je kunt erkennen dat deze patronen je ooit hebben geholpen. Ze ontstonden echt met de beste intenties. Ze hebben je geholpen om om je veilig te voelen, om liefde en erkenning te krijgen, soms letterlijk om te overleven. En dat is niet mis. Hoe destructief ze nu ook mogen lijken, ze hebben een functie gehad. Mildheid betekent dat je die patronen kunt erkennen zonder oordeel en dat je jezelf bedankt voor hoe je het hebt gedaan tot nu toe, en dat je met liefde en compassie naar jezelf kijkt. Je zegt als het ware: ‘Dankjewel dat je me hebt geholpen, maar ik kies nu voor iets anders.
En weet je? Mildheid is absoluut geen zwakte. Het is juist heel krachtig om eerlijk naar jezelf te kijken zonder oordeel. Het is de basis van heling.”
Ik heb zelf heel lang een enorme weerstand gevoeld tegen het woord ‘helen’. Het klonk voor mij ooit zweverig en vaag, alsof het niet paste bij de realiteit. Maar inmiddels weet ik dat helen juist rauw, eerlijk, en verrassend aards is. Het vraagt om moed – de moed om bloedeerlijk naar jezelf te zijn, om verantwoordelijkheid te nemen voor wat je voelt, en om jezelf te dragen, juist op de moeilijke momenten.
Helen gaat niet over fixen. Het gaat erom dat je leert zijn met alles wat er is. Dat je ruimte maakt voor wat gevoeld wil worden, zelfs als dat ongemakkelijk is. Mildheid helpt je om niet in reflexen te schieten, zoals boos worden op jezelf of wegduiken voor je emoties. Mildheid is de basis voor heling, omdat het je uitnodigt om te blijven, om te voelen, en om met compassie naar jezelf te kijken.”
Mildheid is ook essentieel omdat we vaak in reflexen schieten als we ongemak voelen. Misschien herken je dat je boos wordt op jezelf, of juist wegloopt van wat lastig is. Maar wat als je blijft? Wat als je je emoties kunt dragen, zonder erin te verdwijnen? Dat is waar mildheid je naartoe kan leiden.
Mildheid betekent ook dat je kunt erkennen dat je nu anders mag kiezen, zonder jezelf af te wijzen voor hoe je het vroeger deed. Het vraagt moed om eerlijk te zijn naar jezelf én zacht te blijven.”
Reflectievraag: “Kun je jezelf bedanken voor de manieren waarop je jezelf hebt beschermd, ook al werken die nu niet meer voor je?”
Stap 3: Het verband tussen rouw en patronen
Veel van onze patronen zijn een reactie op gemis. Als je als kind niet de veiligheid hebt ervaren die je nodig had, heb je misschien een patroon ontwikkeld om dat gemis te compenseren. Misschien werd je de perfecte leerling, de zorgzame pleaser, of degene die altijd sterk moest zijn.
Maar die patronen hebben uiteindelijk stuk voor stuk een prijs. Ze houden je weg van je gevoelens, van jezelf. En zolang je die pijn en dat gemis niet erkent, blijf je gevangen in die patronen.
Rouw is niet iets dat je moet vermijden. Het is een proces dat je helpt om te helen. Door te rouwen om wat nooit was, maak je ruimte voor wat nu wél mogelijk is. Je bevrijdt jezelf van het idee dat je iets moet ‘fixen’ en leert in plaats daarvan om te zijn met alles wat er is.”
Oefening: “Neem even een moment. Sluit je ogen en adem diep in en uit. Vraag jezelf: welk patroon herken ik bij mezelf? Wat zou ik nodig hebben om dit los te laten?”
Stap 4: Je plek innemen in je familiesysteem
“Hier wil ik een systemische laag toevoegen. Je plek innemen gaat niet alleen over jou persoonlijk als individu, maar ook over jouw plek in je familiesysteem. Patronen die generatie op generatie worden doorgegeven, kunnen een diepere laag toevoegen aan jouw ervaring van gemis, Misschien voelde je moeder zich nooit gezien, en heb jij datzelfde gevoel overgenomen. Of heeft jouw vader het nooit geleerd en voelde hij zich niet veilig om zijn emoties te tonen, en heb jij zijn voorbeeld gevolgd en vind jij het ook lastig om te voelen.
Als je gemis hebt ervaren in je jeugd, kan het zijn dat je niet volledig op je eigen plek staat. Misschien ben je voor je ouders gaan zorgen, of heb je geprobeerd om het gezin bij elkaar te houden.
Door stil te staan bij wat je hebt gemist en hoe dat doorwerkt in jouw leven, kun je deze patronen doorbreken. Je mag erkennen wat er is geweest, zonder erin vast te blijven zitten. Je mag jouw plek innemen en jezelf toestemming geven om het anders te doen.”
Wat je ook mag weten, is dat je ouders, met alles wat ze je wel of niet hebben gegeven, je uiteindelijk het grootste cadeau gegeven dat ze ooit kunnen geven: ze hebben het leven aan jou doorgegeven. Dat is echt een geschenk. En het is nu jouw verantwoordelijkheid is om volledig op jouw eigen plek te gaan staan, zonder het verleden te negeren, maar met de erkenning en dankbaarheid die het verdient.”
Reflectievraag: “Wat betekent het voor jou om je plek in te nemen in jouw familiesysteem? Wat zou je daarvoor nodig hebben?”
Afsluiting en uitnodiging:
“Rouw om wat nooit was is rauw. Het vraagt moed om deze pijn toe te laten, maar het biedt je ook de kans om jezelf volledig te zien en te dragen. Mildheid is de sleutel in dit proces. Mildheid naar jezelf, naar je patronen, en naar wat je hebt gemist. Het begint met JA zeggen tegen jezelf en alles wat je bent – inclusief je gemis. Je patronen en je kracht.
“Ik hoop dat dit blog je heeft geïnspireerd om vooral mild te zijn naar jezelf, maar ook om ruimte te maken voor nieuwsgierigheid om zo te onderzoeken wat jij misschien hebt gemist. maar vooral ook bij wat je nu nodig hebt. Dit is geen quick fix. Het is een proces, maar je hoeft het niet alleen te doen. En het is een proces, maar het is een proces dat bevrijdend werkt.
Ter afsluiting wil ik je graag uitnodigen om stil te staan bij deze vragen:
- Waar ben jij streng voor jezelf?
- Wat heb je gemist in je leven, maar nooit durven erkennen?
- Hoe kun je mildheid naar jezelf brengen?
- Wat zou het betekenen om je plek in te nemen, precies zoals je bent?
Dit zijn geen makkelijke vragen, maar wel noodzakelijk. Ze helpen je om ruimte te maken voor wie jij werkelijk bent en om je patronen te begrijpen zonder oordeel.
Weet ook dat je dit niet alleen hoeft te doen. Ik loop graag een stuk met je mee. In mijn trajecten werken we stap voor stap aan het erkennen van je gemis, het doorbreken van patronen en het innemen van jouw plek.”
Wil je hier meer over weten of met me in gesprek gaan over hoe jij jouw plek kunt innemen?
Dit jaar start ik met een traject waarin we dit proces samen doorlopen. Wil je meer weten? Neem gerust contact op.
Tot die tijd: blijf mild, blijf nieuwsgierig, en blijf JA zeggen tegen jezelf.
Dank je wel voor het lezen, en tot de volgende blog van ‘Waar zeg jij JA tegen?’.”